Saat kaç kıraathanesi

Coşku olmadan nasıl görünür yıldızlar
Nasıl toparlanır yağmur
Nerede birikir

Soluk bir düzlükte, esen hafif rüzgar gibi, anlamsız
Uçsuz bucaksız bir anısızlık

Kimseyi özlemiyorum
Kimseyi aramıyorum

Nasıl yaşanır gayesiz
Heyecansız

Söylenecek söz bitmiş
Güldürülecek yüz yok

Herkes terk edip gitse anlamayacak kadar
Yalnızlığı kabullenmiş

Tekil.
Mezarının başında bekleyen biri gibi

Artık ne yaşatacak bizi
Artık ne üzecek bizi

Bütün organlarımı bağışlıyorum
Ölmemi beklemeyin
Alın istediğinizi

Hiçbir film bu kadar ümitsiz değil
Hiçbir şiir bu kadar hüzünsüz

Ömrü bitmiş, tanrı onu almayı unutmuş gibi kimsesiz

Ne yeniden güldürür bizi
Ne anlatır halimizi

Her şey, her şey geçmişte kalmış
Hatırlamaya çalışarak geçecek ömür kendimizi

Pes ediyorum
Henüz savaşmadan
Uğrunda savaşılacak bir emele bulaşmadan
Pes ediyorum görüşmeden
Alana ulaşmadan pes ediyorum

Alın, dağıtın her şeyimi
İnsansızlığa gömün beni
Unutun her söylediğimi
Bütün anılarım silinsin belleklerinizden
Hiç duymadınız sayın ismimi

Bu kadarı olmaz dediğim her şey oldu
Ümitliydim ben de sizler gibi
Şimdi alın
Ne kadar ümidim vardı ise sizin
En arkadakine veriyorum sahne önündeki yerimi
Tam ulaşmışken vaz geçiyorum gerçekten
Vaz geçiyorum tüm mükafatlardan
Beklediğim, özlemini duyduğum her şey sizin
Artık alacağım bir şey yok onlardan

Ben kayboldum
Silin beni ilanlardan
Aramayın, bulmayın beni
Ayak izlerimi kaldırın yollardan
Ben ne için yaşardım, ne idim
Size neler verdim unutun
Neler vaadettim şimdiye dek
Ne ile güldürdüm yüzünüzü
Şimdi her şey bulanık
Şimdi her şey can sıkıcı bir boşluk
Geçti gençlikten gelen sarhoşluk
Tutulacak elim yok artık
Alın sevdiklerimi benden

Çok yorgun bile değilim yazık
Dinlenmeyle geçmeyecek bir azlık
Tükendim
Biçildi içimdeki sazlık
Bu toprak artık ürün vermiyor
Bu su beslemiyor hiçbir canı
Nasıl bir yolun kenarında kupkuru bir bahçe görüp
Acaba sahibi öldü mü diye düşünür gibi
Düşünmez gibi

Kim neyin farkında ki sanki
Yetişin yetişeceğiniz yerlere
Daha fazlasını isteyin bensiz
Size bıraktım bana sunulan her şeyi
Hiçinci elden kopuk tertemiz

Nereye ölsem de gören olmasa
Nasıl kaybolsam kimse aramasa
Nasıl unuttursam da hatırlanmasa
Kalbim kanatsız bir kelebek gibi titriyor
Üstelik farkında her şeyi kaybettiğinin
Kötüleşecek yaşarsa benliğim
Zehirleşecek zararsız çiçeğim
Herkesi öldürmek isteyecek ölemezse

Erken öğrenilmiş her şey, zihninizi çürütüp
Sizi genç bir bedenle bırakınca
Olmanız gereken kişi sizden çok çok geride kalınca
Ruhunuz ölmüş
Bedeninizi ise korku salınca
Anlayacaksınız salıncaktan başlayan yaşamın
Beyne varacak bir pıhtıya baktığını.