Tanrını tavrıma tedavül etme!

-Biz kazananlar tanrımızı çok severiz. Onu satar onu yeriz. Kazanmamızdan da belli değil midir kudretimiz?
-Biz kaybedenler tanrımızı hiç sevmeyiz. Ne satılır ne yenir. Kaybetmemizden de belli değil midir kudretimiz?
-Hangimizinki kudrettir kaybeden?
-Tanrıyı aramızdan çek de söyleyeyim.
-Söyle hele?
-Tanrıyı aramızdan çekince ne kazanan kaldı ne kaybeden, ne de satılacak bir tanrı; bütün sevabımızı yiyen, şimdi sen söyle hangimizinki kudrettir?
-Al şu parayı da sus kaybeden.
-Ben kaybedenim amma, yine benim senin kazancını yiyen. Sen bana kazanıyorsun kardeşim, yiyeyim diye ümitsiz sözcüklerle tanrını ve ucuz narını hem.
-Sana kazanmışsam eğer kaybeden, senden aldığımdır sana verdiğim. Ki senden aldığımı sana vermem seni yüceltiyorsa, kaybetmen sana topyekün helaldir.
-Şimdi araya tanrıyı koyalım.
-Hangi tanrıyı?
-Benden çalıp bana sattığın tanrıyı.
-Al senin olsun tanrı. Ben yoluma bakarım.
-Aldım tanrıyı, sattım geri sana. Bütün kazancını da verdin bana. Hani sen kazanandın ben kaybedendim? Biz ne olsak olalım hep kazanan din.
-Ey aciz kayıp, sen bir piresin, ne kadar zıplarsan göğe o kadar sert çarpar düşersin. Ben zıplamam, kendimi emniyete alırım. Sen benim rahatımı gördükçe ah ile vah edersin.
-Ey yüce kazanç, sen bir prenssin, ne kadar durursan dur bir gün düz olur tahtında tersin. Ben durmam, kendimi tıynete katarım. Sen benim mir'atımı gördükçe şeytanı tavaf edersin.
-Ey kaybeden ben seninle yarışamam. Bu sefil haline zinhar karışamam. Kazandığımı da seninle kırışamam. Var git yolun tanrı olsun neyleyim.
-Ey kazanan ben seninle konuşamam. Bu zebil ahvaline hiç alışamam. Kazandığın da senin olsun tanrın da. Ben kendi yolumun tanrısı oldum beyim.