Herkes köşesine çekilmiş
Dünyayı sonsuz köşeli bir ring gibi hayal et
Herkes antrenör arıyor
Ve hepimize yetecek kadar su yok
Tabi aramızda hakem olmayı seçenler de var
Dayak atmak ya da yemek istemeyip
Tanrının dolu tabağına salya akıtan
Herkes köşesine çekilmiş
Kutuplar her zaman da soğuk değil
O kadar dışarıda kaldım ki
Ev dışarı oldu
Ben dünyanın en güvenilmezi
Çünkü beni özgürlüğüm yönetiyor
Nerede ne zaman kaybolacağımı bana henüz söylemedi
Verimsizim
Gözlerimi parlatacak ışık suni
Verimsizim
Ekilecek saf bir tohum yok
Kapıma bir bebek bıraksalar ve onu alıp gitsem
Ona aşık olsam
Ve aşkımı ona hiçbir şey öğretmeyerek göstersem
"Beni nerede bulacağını biliyorsun"
Diyebilme lüksü
Dünyadan sarkıyormuşum gibi
Kesilip atılması gereken bir beze
Neden eninde sonunda
Eninde sonunda diyorum
Bu sakin umarsızlık
Hayat doluluk gibi anlaşılabiliyor
Herkes şaşırmış
Ben maça çıkıyorum
Rakip köşede konuşma balonları
Artık rüya görmüyorum
Ya da artık rüyaları da görmüyorum
Hiçbir şey görmüyorum
Ezbere yaşıyorum
Artık mucizeler de beni ilgilendirmiyor
Tanrı bana gözükse kendini değersiz hisseder.
Hiçbir şey zevk değil artık
Var olmamanın dayanılmaz hafifliği
Tanrım bana görev verme
Ben görev insanı değilim
Kulağıma eğilip "sen hiç var olmadın" de
Huzurla uyuyayım.
